گلــــــــــــه ......

در جهان پر غم و درد آشنا پیدا نشد
چون سپردم دل به هر کس با وفا پیدا نشد
برگ زرد خسته ام از باد و طوفان خزان
عندلیبی بلبلی یک همنوا پیدا نشد
کس نیامد از وفا مهمان شبهایم نگشت
هیچ یاری بهر دل از بهر ما پیدا نشد
از کلیسا تا به مسجد بارها ره برده ام
دور هر بت خانه گشتم آن خدا پیدا نشد
گفته اند هجران جانان درد بی درمان بود
باورم گردیده آری این دوا پیدا نشد
صد غزل از مهربانی ها نوشتم بارها
الفتی در کنج دل در هیچ جا پیدا نشد

کلام شب ....

هر چه است در کنج دل امشب به یغما میبرند
دین بردند عقل بردند جان به فردا میبرند
بسکه جایی نیست دیگر کنج باغ دیده ام
اشک چشم عاشقم را سوی دریا میبرند
مرده ام با خود ببر دانی که دل مال تو است
بیدل و بیکس مرا تنهای تنها میبرند
لاله ها از درد مجنون داغها دارند به دل
قصه ای هجران مارا بهر لیلی میبرند
ماه کنعان مرا از قهر چاه بیرون کنید
این گل دردانه را سوی زلیخا میبرند
جمع هستند دور شعرم عاشقان و عارفان
در زیبای کلامم بهر دلها میبرند