زندگـــــــــی .......

تـــــو آمدی .......

به باغ سینه ی من عشق یار گل کرده

به کنج دیده  ی  دردم بهار گل کرده

تو آمدی و چمن مست و شاد و خرم گشت

به شوق هر قدمت خار زار گل کرده

نوازش نگهت بود عطر دشت دلم

بیا بیا که هزاران انار گل کرده

بخوان به شهر دلم حرف عشق و مستی را

که غنچه ها همه بی اختیار گل کرده

سحر که داشت نسیم یاد لعل لبهایت

بدیدم آنکه شب و شام تار گل کرده

عـــــشق ....

بیا به بستر دردم  تنم نفس دارد

خدای عشق بداند که بنده کس دارد

به آسمان همه جا رنگ و بوی سجده بود

کجا نهم سر خود را که خاک خس دارد

تو از قبیله ی مهری و از سلاله ی عشق

هنوز قافله سالار شب جرس دارد

جوانیم همه با شوق وصل یار گذشت

به شام پیری هنوز هم دلم هوس دارد

اگر به گوشه ی زندان نداشت یوسف مهر  ؟

چرا نوازش عشق و وفا قفس دارد  ؟

بهترینـــــــــم ......

بیا به گوشه ی دل تا صفای من باشی

گل سپید بهارم هوای من باشی

تو آمدی ومرا آسمان من گشتی

خوشم خوشم که مرا آشنای من باشی

تمام عمر نشستم کسی نکوفت درم

قدم گذار به کویم که ماه ای من باشی

تو پاکتر ز گلی ای امید شبهایم

بیا بیا عزیزم شفای من باشی

نگو که پیرم و فصل خزان عمر من است

هنوز جوانم و دانم دوای من باشی