دلم تنگ است .......

دلم تنگ است این شبها یقین دارم که میدانی

صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانی

                 شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین

                 ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانی

میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم

چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته میرانی

                تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانند

                به من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی

دلم دریای خون است و پر از امواج بی ساحل

درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی

                هماره قلب بیمارم به یاد توشود روشن

                 چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی

بـــــه او .....

شادم که در سیاهی شبهای غربتم

یک اختری چو مهر خدا بر  سر  من است

در اوج آسمان وفا

در کنار عشق

استوره ی صداقت و نور

در بر من  است

من شادم از نوازش  دستان شعر او

دلبسته ام به شور صفا و حیای او

دزدیده میروم

که بجویم به صفحه ها

در کوچه های شعر

در دشت هر غزل

نقش ز  پای او

آن گل که باغ سبز بهار هدیه میکند

زیباست چون طراوت

صبح  بنفشه ها

پاکیزه است چو شبنم پاک

سپیده ها

میخواهم از خدا که بمانم کنار او

از  عشق و شعر  قصه کنم

از برای او

این هر کلام که میچکد از

خامه ی دلم

تقدیم به عفتش

هدیه به پای او