گفتا برو شاعر ....

گفتم به دلم جا کن گفتا به خـــــدا عیب است
گفتم ترا خواهم گفتا کـــه به ما عیب است

گفتم شده ام مستت یکبــــــــار نگاهم کن
گفتا گناه دارد این شور و نوا عیب است

گفتـــــــم هوسی دارم بوسیدن لبـــــــهایت
گفتا خطا گفتی بی چون و چرا عیب است

از عشــــــق سخن گفتم گفتا قبولـــــم نیست
پوشید رخش گفتا این مهر و وفا عیب است

گفتم نداری دل در سینه مگر سنگ است
گفتا برو شاعر این حرف شما عیب است

با غم سلام کــــــردم آن یار که دگر میرفت
آهسته به او گفتم این جور و جفا عیب است