دوست دروغین .......

دیر زمانیست که کس وفا نکند
آشنا یاد آشنا نکند
غنچه ها در چمن ندارد ناز
لب فرو بسته بلبلان از ساز
از محبت به دل مکانی نیست
عشق را در جهان نشانی نیست
دل شکستن عجب روا باشد
دل عشاق زیر پا باشد
آنکه یکروز مهربان تو بود
جان جانان و یار جان تو بود
برده دیگر ز یاد نام ترا
کرده است تلخ باز کام ترا
حرف نا مردمان بها دارد
آنکه زر داشت آشنا دارد
لاله را داغ غم سیاه کرده
خار در برگ غنچه جا کرده
بیوفایان به خویش مینازند
صد هزاران دروغ میسازند
و   .........................
.............................
وای ای آشنا بیا بس کن
از برای خدا بیا بس کن
زندگی قصه ای جدائی نیست
نغمه ای سرد بیوفائی نیست
هر چه خواهی بکن دلی مشکن
صد گناهی بکن دلی مشکن
دل عشاق خانه ای یار است
عاشقان را هوای دیدار است
کعبه در کنج دل مکان دارد
از خداوندگار نشان دارد