بــــــــاور کــــن ......

دیگر تو نیستی و مرا مهتاب نیست


در پشت بام زندگیم آفتاب نیست


از بس گریسته است دلم هر شبانه روز


در جویبار دیده مرا قطره آب نیست


خشکیده باغ خاطر من چون بهار رفت


اینجا نسیم صبح نداریم  گلاب نیست


دیریست که سر به زانوی هجران نشسته ام


در بستر شبانه ی ما فکر خواب نیست


بشکسته ی تو جام وفا و نوای عشق


در کوچه ها نوازش تار رباب نیست


بیهوده خط خطی کنم هر روز از غمت


دیگر غزل نمانده مرا  شعر ناب نیست