من از این فاصله ها بیزارم .....

سخت بیزارم از این فاصله ها

تو به یک گوشه ی دنیای دگر

تو به یک شهر پر از عشق و وفا

تو به یک کوچه ی پاکیزه تر از

باغ بهشت

همدم غنچه ی گل باغ شقایق هستی

به بهار

به هوای لب دریا تو عاشق هستی

و یکی شب به هنگام غروب

زلف آهسته به باد میدهی و میخندی

گاهی هم از وزش طوفانی

چشم مست و سیه ات میبندی

آه من از همه ی فاصله ها بیزارم

دوست دارم که بهار

با نسیم سحری برگردد

و من    ..... آنجا

یکی لحظه ی زیبای قشنگ

فرش گل

بام و در  و  کوچه ی شهر میکردم

با تو در بستر گلهای گلاب

شبی را  باز سحر میکردم

وای بیزارم از این

فاصله ها

هر دمی سخت دلم میخواهد

ضربه ی قلب ترا میداشتم

با هزار عشق و امید

به لبت بوسه ی مهر میکاشتم

چه کنم

گریه کنم

من از این فاصله ها غمگینم

من به دنبال همان شیرینم

منتظر هستم و تا آخر عمر میمانم

روزی این فاصله ها خواهد مرد

و مرا بال و پر خسته ی من

سوی زیبا ترین خواهد برد

تو دعا کن که بمیرد هجران

تو دعا کن که بمیرد غربت

تو دعا کن که میان من و تو

دیگر این فاصله ها گم گردند

دیگر این فاصله ها مرده شوند