زندگی .....

گاهی نفس کشیدن ما هم عذاب بود

خون می چکید ز دیده و دلها کباب بود

صد بار رفته ایم که ببوسیم درب  دوست

در بسته ماند و زاری ما بی جواب  بود

سرمست بوده ام ز دو چشمش تمام عمر

آب زلال و داروی دردم شراب بود

طالع نداشتم  که بیاید به بر مرا

یارم به روی بستر گلها به خواب بود

این کوچه های سرد دلم  آسمان نداشت

خورشید و ماه   و اختر شبها سراب بود

دیگر امیدی نیست که گویم نفس کشم

گاهی نفس کشیدن ما هم عذاب بود