هـــــــوس .....

وقت سحر که چشم سیاه تو ناز داشت

مرغ دلم به سینه هزاران نیاز داشت

گل بود و عطر نسترن و باد صبحگاه

بر غنچه ی جمال تو روحم نماز داشت

میدیدم آتشیست به لبهای داغ تو

سر تا به پای من همه سوز و گداز داشت

شبنم ز برگ برگ شقایق فرو چکید

بلبل به شاخه ها چقدر سوز و ساز داشت

دیگر سکوت بود و فقط لرزش تنت

آرام و بیصدا هوس دلنواز داشت

ای خوش که لحظه های بهاران تو با منی

دانسته ام که ماه جمالت چه راز داشت