عـــــــاشورا ....

گفتم برای شب ز چه پوشیده ی سیاه

داری تو باز ناله و فریاد و اشکها

گفتم چه است که اختری چشمک نمیزند

دیگر نبینم از رخ ماه تو یک نگاه

باران خون میچکد از ابر تیره ات

دامان دشت و کوه شده غرق لاله ها

ماتم گرفته بهر چه افلاکیان مگر

از هر طرف شنیده شود ناله و نوا

ای آسمان پر پر گلها ز بهر چیست

افتاده نور پاک تو در خاک نینوا

آمد کسی و گفت که روز شهادت است

روز شکستن  دل  اولاد  انبیا

روزیست که خون ضربه به شمشیر میزند

روز یست که حق بلند شود از دشت کربلا