جهان نمی مانــــــــد .......

تو میروی و دلم شادمان نمی ماند

سخن دروغ نگویم که جان نمی ماند

به باغ هستی دنیا سراغ غنچه مگیر

ز جور باد خزان ارغوان نمی ماند

هزار قصه ترا خواندم و نگفتی هیچ

که در کتاب دلت داستان نمی ماند

شبی بیا که بمیرم برای آمدنت

دو لخته خون دلم جاودان نمی ماند

بنو شم از لب لعل تو تا شراب باقیست

ز دست ظلم رقیب در امان نمی ماند

شکسته اند ز بس تار و پود گلهارا

برای فصل بهار بوستان نمی ماند

بیا بمان کنارم که تا زمان با ماست

برای عاشق مسکین جهان نمی ماند