دیــــــده و دل ....

در خلوت گوشه ی باغ کوچک خانه ی  ما
دیریست
قصه ی از باران و باد نیست
حرفی از شقایقها نمی زنند
سخنی از دل های شاد نیست
کسی از لاله ی داغدیده چیزی نمیگوید
دیریست سبزه ها سکوت کرده اند
بلبلی که در شاخه ی درخت گیلاس
نشسته
دیگر چهچه نمیزند
نوای گنجشکهای شلوغ دیگر به گوش نمیرسد
پروانه های رنگین دیگر هوس پرواز ندارند
فقط
فقط صدای غنچه های گل رز را میشنوم
که شعر ترا زمزمه میکنند
و هوای ترا تنفس میکنند

راستی میدانی چند یست تو در دیده و دل
خانه کرده ی