مرا گناهی نیست ....

بمیرم اینکه مرا در دل تو جائی نیست

گل شکسته ی باغم مرا هوائی نیست

به  شهر و کوچه دویدم کسی مرا نخواست

به دشت بیکسی دیدم که آشنائی نیست

جهان به خانه ی نامرد و بیوفا ماند

به عاشقی که وفا میکند پنائی نیست

چگونه از دل سنگ تو نازنین گویم

به چشم مست سیاه تو هم وفائی نیست

مرا به ماه و ستاره قسم که تا دم صبح

بجز نوازش دستان غم صدائی نیست

اگر چی پیش رقیب مرگ من تو میخواهی

خدا گواه ست  عزیزم مرا گنائی نیست