گلــــــــــه ....

مرا به گوشه ی باغ بیتو آشیانه نبود

بهار و باد نبود سبزه و جوانه نبود

سرود عشق نگفتند به شهر تنهائی

خموش بود جهان و به شب ترانه نبود

به کوچه کوچه که گشتم نبود کسی جز غم

به هر دری که زدم عاشقی به خانه نبود

هوای خرمن گلهای دامنت دارم

به برگ برگ بهار از تو یک نشانه نبود

هزار بار غزل گفته ام برای دلت

نگاه چشم سیاه تو شاعرانه نبود

به زلف پیچ و خمت تا سحر کنم بازی

چو ماه صورت نازت به خواب نشانه نبود

چقدر درد و غمت میکشم درین غربت

به صبح پاک بهار قصه ی شبانه نبود

بخواب هم نفسم زانکه در دیار دلت

کلام عشق نبود حرف عاشقانه نبود