هوای آشیان .....

در این غربت سرا بیمارم و دارم فغان امشب

هوای کوی او دارم هوای آشیان امشب

نیاساید در این بستر دل بشکسته ام از درد

خدا هم بیخبر مانده ز حال این جهان امشب

مرا ترسانده راندند از در میخانه ها ساقی

که گشته محتسب با شیخ آنجا پاسبان امشب

همه دلها پر از  درد و همه چشمان پر از اشکند

نمی یابم در این غربت کسی را همزبان امشب

شب پر درد و تاریک است نمی دانم نمی دانم

به کی افسانه ام گویم به کی من داستان امشب