هوای غربت ....

گناه نکرده در این شهر بیگناه  مردم

تو نیستی که ببینی چرا چرا مـــردم

هوای غربت و بوی  بهــــــــار تنهائی

کنار بستر غمگین لاله  هـــــــا مردم

چرا رقیب ندانست که با وفا بــــــودم

زدست مردم نامرد و بی  وفــــا مردم

دلم به دست تو دادم به خنده بشکستی

صدا نداشت شکستن که بی صدا مـردم

شراب سرخ لبت قطره های دارو بـود

چرا طبیب ندانست که بی دوا مــردم

پرنده کنج قفس ناله های هجران  کرد

به گریه گریه چنین گفت از جفا مـــردم

نمیشود که سحر عاشقانه بر گردی

کسی به تعنه نگوید که بینوا مــردم