نازنین
قامت سرو تو گر خم بشود میمیرم
تاری از موی سرت کم بشود میمیرم
نازنین این دل من با رگ و خون تو یکیست
گر هوای نفست غم بشود میمیرم
عادتم است که از بهر دلم گریه کنم
گر ترا دیده شبی نم بشود میمیرم
آفتاب از تو که دنیای تو روشن باشد
گر ترا شام سیاه هم بشود میمیرم
باغ و گلهای چمن شادی دنیا از تو
سهم چشمان تو ماتم بشود میمیرم
قصه و حرف پدر روشنی راه بود
دخترم گر دل تو غم بشود میمیرم