نـــــــــــازنــیـــــــــن مــــــــــــــن

نـــــــــــازنــیـــــــــن مــــــــــــــن

دلنوشته هــــــــــــای یک شاعر
نـــــــــــازنــیـــــــــن مــــــــــــــن

نـــــــــــازنــیـــــــــن مــــــــــــــن

دلنوشته هــــــــــــای یک شاعر

او خواهد آمد .....


ای کاش  کسی ، با  دل  دیوانه نمی بود
در شهر خدا ،   خانه ی  ویرانه  نمی  بود
چون مست  و خرابند همه محتسب  و شیخ
در دست  بت  میکده ،  پیمانه نمی  بود
شمعیم که  ناچار  بسوزیم  به  محفل
هیچ  عاشق  جانسوز چو  پروانه نمی  بود
اشکی  به دل  غمزدگان  راه  نمی  داشت
غم  هیچ نمی بود  ، که  غمخانه  نمی  بود
گر  مهر  و وفا   بود  به  دل  ، آب زلالی
سوزی  به  دل  عاشق مستانه  نمی بود
دستان  نوازشگر  آن  لعبت زیبا
از  ظلم و  ستم کاش  به  زولانه  نمی  بود
این  مست که  پرپر  کند هر روز گلی  را
ای  وای  نمیشد  ، که میخانه  نمی  بود
بیچاره  نداند که چی گوید به  دو طفلش
شب  ماتم  بی  نانی ، به  هر خانه  نمی  بود
          یکروز  جمعه ،  عشق  خدا میرسد  از راه
          ای  کاش  جهان،بی  رخ جانانه  نمی  بود
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد